تفاوت «طارمی» بودن و «انصاری» شدن!

چرا «رامین رضاییان» و «صادق محرمی» در عدم موفقیت پرسپولیس در فینال آسیا مقصر شناخنه نمی شوند؟ چرا طارمی این وسط از همه بیشتر مقصر شناخته می‌شود؟ چون طارمی درست وقتی داشت در لیگ دسته اول با لباس شاهین بوشهر به میدان می‌رفت، یک‌جایی مثل پرسپولیس او را طارمی کرد و همه انتظار داشتند بعد از بلایی که او سر قرمز‌ها آورد و تا الان هم ادامه دارد، حداقل به تیم محبوبش پشت نکند.
مباحث درباره طارمی و رفتن و مقصر بودن و نبودنش خیلی طولانی و البته تکراری است، اما این وسط از یک مورد مشابه غافل نشویم؛ بازیکنی که از «فجرسپاسی» به پرسپولیس آمد و در این تیم رشد کرد و محبوب شد و اتفاقاً اولین پیشنهاد هنگفت خارجی را هم او از لیگ چین دریافت کرد، اما نرفت؛ «محمد انصاری».
پاره شدن رباط صلیبی او و تصویر دراماتیک روی سکو رفتنش با عصا، در کنار سابقه ذهنی که هواداران از خوش‌وفایی او دارند دقیقاً وجه تمایز طارمی و انصاری است. بازیکنی که رفت، در لیگ قهرمانان آسیا رنگ صعود را ندید، بازیکنی که ماند، به فینال رسید و این‌طور پیروزمندانه لباس قرمزش را به تن دارد.
در شلوغی‌های فینال یک توئیت خیلی جالب منتشر شد؛ «همه ما یک طارمی درون داریم، می‌خواهیم برای رسیدن به پول از همه چیز بگذریم، اما کاش تصمیم بگیریم انصاری باشیم، بدانیم برای محبوب شدن و ماندن باید از پول هم گذشت!»